Terapi 3

Gunlerdir artık bir post yazmak lazım diye dusunmekten helak oldum. İşte bu tür işlere kalkışınca başında durmak, başka bir uğraşın olmaması, hadi oldu diyelim vaktinin ve gücünün olması lazım. 

İş, ev ve Zeynep 2 yıldır kendime vakit ayırmamı engelliyor. Hepsine hakkı ile yetişemsem de kör topal idare ediyorum . Aslında söylenecek öyle cok  şey var ki, bu mesel üstüne . Yaram büyük anlaycağınız. Eski dostlar halimi begenmiyorlar. Eski neşem, enerjim konuşkanlığım, umutlu ve güler yüzüm yokmuş. Dedim ya söylenecek pek çok şey varken susmam gerek :)

Gecen hafta artık kronikleşen tırnak batmasından dolayı

yine o küçük operasyonlardan geçirdim ve bu hafta da evdeyim parmağımın 1/4 ünü hastanede bıraktığım için. Alerji de cabası. Sıkıntı sıkıntı ve bunalım ...

Geziniyorum elbette webde. Sizlerle paylaşmak istediğim fotograflar da buldum.

Çok naif degil mi? Otursan uzun bir hikaye yazarsın bu manzaraya.Çocuklarımızın böyle rahat oturabilecekleri bir sokakları olmaması ne acı. Sadece camdan , geçen arabalar izlemek zorndalar ve o güzel gözler alışveriş merkezlerinde gülüyor sadece. Ah cocukluğum !

Bu aralar en cok hayalin kurduğum şeyler , bahçeli bir ev ve onun olması zor olacağı için, geniş balkonu olan önü açık ferah bir ev... Bir oturma odas gibi yazarı orda geçecek bir mekan burası. Ben dileyim bakalım Rabbimin hazinesi sınırsız ...

İşte böyle, hasta hasta bu kada. Aryı böyle açmamak ümidi ile Esselam...