Hey gidi Karadeniz !

Yıllardır hayallerimi süsleyen , rüyalarıma giren , gezmek isteğinden çok bir aşka dönüşen  Karadenizi sonunda gördüm... Elhamdülillah :)

Aslında sebep oraya gitmek bile olsa ,  evden çıkasım yoktu . Gece yarısına kadar, bir yere gitmeme fikrim olduğu için valizleri  hazırlamamıştım.  Sonra ilham gelmiş gibi,  kalkıp kendimi de hayretler içinde bırakarak çok kısa sürede herşeyi hazırladım.

Sabah oyalanarak , evden çıktık. Sanki  Kızılay'a gezmeye çıkar gibi.  İlk hedefimiz Amasya oldu :)  Gökmedrese camii'sinde büyülenmeye başladım . Ben  bir Camii'nin içinde o kadar çok taş kabri bir arada görmemiştim.  Şehir görkemli bir dağın eteğinde büyümüş , evler Yeşilırmak kıyısında sakince dinleniyorlardı. Orda bir evin balkonunda hayal ettim kendimi.Akşam olmuş, sessiz sakin bir akşam. Çayım elimde , hafiften bir TRT Türkü  sesi. Hüzünle karışık bir yaşlanmışlık. Anadolu'nun sessiz akşamlarından birinde, bir evlat beklenir,  sevgili bir dost yad edilir... Uyandım tabii... Düştük yola.

Samsun'da durma gereği bile hissetmeden , yeşile doğru yol aldık . Ordu'ya daha önce bir defa gitmiştik. O sabahı unutamıyorum, 5 gbi uyanıp pencereyi açmıştım ve gözlerime inanamamıştım . Bir sürü balıkçı teknesi, ağıran güne selam durmuşlardı. Çarşaf gibi suda onlarcası, bana el sallıyordu sanki... Yine Ordu'da kaldık ama gece bir çok defa uyanmama rağmen göremedim o manzarayı tekrar...

Geç olmadan Trabzon'a gidelim diye çıktık yola. Sandığım kadar yakın değildi. Ama yeşil beni benden alıyordu, mutluluk ve hüznü bir arada yaşıyordum . Neden hüzünleniyorum ki sanki, duyar gibiyim bu soruyu. İnsan yıllardır özlem duyduğu sevdiğini görünce nasıl hüzünlenirse , ben de öyle hüzünlenmiştim. Gençlik hayalim,  büyük sevdam... Belki yaşamak istediğim , mutlu olmak istediğim bir yerdi ... Bir kemençe duysam ağlardım  hala da ağlarım  : )  ruhuma hitap ettiği için olsa gerek. 

Rize ah Rize... 

Sanırım sebeb-i sevdam burası olmalı. İkizdere'de kaldık bir gece , dağların arasında , derenin sesinden uyku tutmadı .  Görebildiğin yer sadece gökyüzü... Ufuk yok, manzarayı dağlara çıkarsan görebilirsin sadece. Evime gelmiş gibiydim...  Ailemi görmüş gibi...

Türkiye'de yaşayıp da Karadenizi görmemenin eksiklik olduğunu düşünüyorum. İnsanlar yurt dışından Memleketi'mizi görmeye gelmişken,  bir zahmet biz de hakkını verelim Cennet vatanımızın...


Kalbim Rize'de kaldı neticede : ))

Ege benlik değil , o sebeple bu cümleyi kuruyorum.


Yine iznim olsa , yine giderim... Allah'ım tekrar nasip et...

Şimdi de bu şarkıyı dinleyip , ağlayalım ...